Եղիշե Չարենցը «Դանթեական առասպել» պեոմը գրել է 1916 թվականին։ Այն նվիրել է պատերազմի ժամանակ կորցրած իր ընկերներին։ Այստեղ ներկայացված են Եղեռնի տարբեր դրվագներ։
Չարենցը և իր ընկերները որոշում են գնալ և մասնակցել պատերազմի։ Սկզբում նրանք շատ ուրախ էին, քանի որ չգիտեին, թե ուր էին գնում և նրանց ինչ է սպասվում այնտեղ։ Բանաստեղծը շատ կոնկրետ է ներկայացրել կոտորածների տեսքը։ Կարդալիս սիրտդ ինքնըստինքյան սկսում է ցավել, դու հուզվում ես և չգիտես՝ ինչ անել։ Նրա նկարագրումները շատ ճշգրիտ են և լավ երևակայություն ունենալու դեպքում ինքդ կարող ես դրանք տեսնել։Չարենցը ինքն է նույնիսկ գրել, որ կոտորածները տեսնելուց հետո նրանք քիչ-քիչ սկսում են տխրել, կարծես գժվում են այդ տեսարաններից։
Պոեմը այդպես էլ շարադրել է։ Սկզբում ուրախ էին, անհոգ և անվախ, իսկ վերջում կարծես լրիվ կերպարանափոխվել էին, դարձել լուռ և վախեցած։
Չարենցը մեծ ցավով է գրել այս պոեմը, որովհետև նա կորցրել է իր ընկերներին, ականատես եղել այդ ամենին և հոգում կարծես մի քանի տարով մեծացել։
Տիգրան Արզումանյան 